Ik leefde een depressief leven vol bitterheid en wrok.
Woede laten varen
Woede laten varen – Woede veranderde in wrok
Ik leefde een depressief, op mezelf gericht leven vol bitterheid, wrok en spijt. Ik had geen idee hoe ik mijn woede ooit zou kunnen laten varen. Ik wist dat ik hulp nodig had en ik begon samen met mijn broer naar de kerk te gaan. Elke zondag zat ik daar. Elke week hoorde ik een boodschap van hoop en vergeving. De tranen rolden elke week over mijn wangen, maar ik weigerde om de volgende stap te zetten. Meer eindelijk, op kerstavond in 1998, gaf ik alles aan God over en vroeg ik de Heer om mij uit dit moeilijke, goddeloze leven te redden. Ogenblikkelijk was ik een vrijgekochte vrouw en een kind van de Allerhoogste God.
Helaas veranderde mijn leven niet van de ene op de andere dag. Tussen 1998 en 2000 ging ons bedrijf onderuit door slechte beslissingen van mijn broer, Mark en mijzelf. Het was een bedrijf dat ooit 25 miljoen dollar waard was geweest. Maar nu was het niets meer waard; de internetwereld was ingestort. En al mijn plannen om aan mijn nachtmerrie te ontsnappen vielen hiermee in duigen. Rond deze tijd begon ik paniekaanvallen te krijgen. Waar was God toen ik Hem nodig had? Zelfs nu ik mezelf een Christen noemde kon ik niet zien hoe mijn leven ook maar een haar beter was geworden. Wat ik mij niet realiseerde was dat God aan het werk was; ik kon het alleen niet zien. Ik was een vrouw wiens wereld aan het instorten was zonder een duidelijke ontsnappingsroute te hebben.
Mijn onvergevingsgezindheid, wrok en bitterheid dreven me naar een plaats die donker en leeg was, waar angst en depressie heersten. Ik werd overspoeld door de gevoelens van verlies waar ik door de jaren heen zo gewend aan was geraakt, tot ik uiteindelijk het gevecht gewoon opgaf. Ik verviel in een hopeloze duisternis waarin ik de leugen van de vijand geloofde: dat de dood de enige uitweg was. Ik heb wel eens horen zeggen dat vasthouden aan woede, bitterheid en onvergevingsgezindheid hetzelfde is als het drinken van vergif en dan verwachten dat iemand anders erdoor zal sterven. En dat is precies wat er met mij aan de hand was. In plaats van mijn woede te laten varen, klampte ik mij er stevig aan vast.
Ik bezocht nu twee keer per maand een psychiater en twee keer per week een psycholoog. De psychiater stelde vast dat ik chronisch depressief was, zelfmoordgedachten had en onder extreme spanningen leed die tot mijn paniekaanvallen leidden. Zijn behandeling bestond uit een reeks geneesmiddelen die mij vrijwel volledig van de werkelijkheid afsneden. Ik ging elke zondag naar de kerk, maar deed daar weinig meer dan janken en ik dacht eigenlijk nooit aan enige vorm van interactie met anderen.
Door het faillissement van ons “dot-com” bedrijf hadden Mark en ik meer dan 350.000 dollar aan schulden en de schuldeisers lieten ons niet met rust. Ik isoleerde mij nu volledig van de wereld die mij maar bleef beangstigen en kwellen. En die wereld werd alsmaar kleiner en kleiner.
Woede laten varen – Meer dood dan levend
Ik kon me niet veroorloven om nog iets te verliezen of om nog eens door iemand gevraagd te worden om voor hen te zorgen. Het maakte me allemaal zo moe. Als er nog één verantwoordelijkheid bij zou komen, of als ik nog één verwoestend verlies moest meemaken, dan zou ik ongetwijfeld knettergek worden en in het ziekenhuis opgenomen moeten worden. Verschillende keren vroeg mijn psychiater aan Mark om me te laten opnemen, maar steeds smeekte ik hem om hier niet aan toe te geven. Marks ziekte was nu een terminaal stadium ingegaan en zijn artsen hadden hem verteld dat hij nog maar 3 of 4 pijnlijke jaren te leven had. Hij nam zware doses morfine en kon geen vast voedsel meer eten. Elke avond moest ik hem aan zijn tube aansluiten, die hem vloeibaar voedsel toediende. Zelfs in mijn geestelijk zwakke toestand had Mark mij als zijn verzorgster nodig. Zonder mij had men hem in een hospitium gestopt. In een gebroken wereld waren we dus nog steeds elkaars “reddingssloep”.
Ik voelde mij meer dood dan levend. Meer dan eens nam ik met opzet te veel geneesmiddelen, met de verwachting nooit meer wakker te worden… maar altijd zonder succes. Zelfs toen had God een plan voor me.
In 2001 genas de Heer Mark op een wonderbaarlijke manier van zijn terminale ziekte. Ik had geen idee dat hij ondertussen de hele Bijbel van begin tot eind had gelezen en naar Jezus had uitgeroepen. Je zou denken dat deze gebeurtenis mijn leven zou veranderen, maar het werd alleen maar erger. Ik kroop dieper en dieper in mezelf en verstopte me steeds meer voor de wereld om me heen. Het duurde weken, misschien wel maanden, voordat ik begreep en geloofde dat Mark inderdaad genezen was. Vreemd genoeg gaf dit mij een nog eenzamer gevoel. Ik was nu niet meer nodig in mijn gehate rol als verzorgster. En ik zag hoe Mark zowel de legale geneesmiddelen als de illegale drugs opgaf, die ik zelf zo graag wilde nemen om mij te verdoven. Ik wilde niet inzien wat er werkelijk aan de hand was. Pas veel later realiseerde ik me dat God alles van me af moest nemen, inclusief mijn gezond verstand, om in mij niet alleen een nieuw hart voor Hem te scheppen, maar ook een afhankelijkheid en een vertrouwen dat ik nog nooit gekend had.
Woede laten varen – Een reis naar herstel
Eindelijk, tegen het einde van 2001, begon ik mijn reis naar herstel met de Heer aan mijn zijde. Op deze reis leerde ik erg veel over het nemen van verantwoordelijkheid voor de keuzes die ik in mijn leven gemaakt had. Ik leerde ook erg veel over het belang van vergeving en ik leerde dat een mens zich niet hoeft te schamen als hij faalt. Ik leerde dat ik niet alle lasten voor iedereen kon dragen. Ik kon niet elke wond van anderen oplappen en ik kon niet verantwoordelijk zijn voor het geluk en het welzijn van alle andere mensen. Dit was het begin van een bevrijding uit de gevangenis van depressie, spanningen en “codependency”. Het vers Johannes 8:32 sprak tot mijn hart: “U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u bevrijden.”
Na verloop van tijd was ik er klaar voor om mijn medicatie en mijn illegale drugs op te geven en na enkele weken was ik in staat om het helemaal zonder medicijnen te doen. Voor het eerst in vele jaren kon ik helder denken. Terwijl ik Zijn Woord begon te lezen en de mensen begon te vergeven waarvan ik dacht dat ze me onjuist behandeld hadden, begreep ik dat God mij geheeld had van deze “chronische depressie en angsten”.
Ik moest Mark vergeven voor zijn zelfzuchtigheid en zijn misbruik, mijn broer voor de manier waarop hij me gebruikt had en mijn ouders voor hun gebrek aan interesse in mijn leven. Ik moest ophouden met anderen de schuld geven en toegeven dat een groot gedeelte van mijn woede, wrok en bitterheid voortkwamen uit mijn onvermogen om “nee” te zeggen tegen de mensen waar ik van hield. Ik had zelf een gebrek aan grenzen en in combinatie met mijn eigen onwijze beslissingen had dit tot mijn situatie geleid.
Terwijl ik geleidelijk uit deze wereld van ontkenning stapte, realiseerde ik me dat ik ook anderen moest vragen om mij en mijn vele misstappen jegens hen te vergeven.
De moeilijkste dingen om te vergeven waren mijn eigen falen en zwakheden, inclusief het faillissement van Mark en mijzelf. Maar door dit proces begreep ik eindelijk dat God sterk is wanneer ik zwak ben en dat Hij van mij houdt, ongeacht wat er gebeurt.
Met elke vergevende stap klom ik een beetje verder uit de put waarin ik geleefd had en begaf ik mij een beetje verder in het nieuwe leven waarin mijn Heer het brandpunt was. Ik ontdekte een nieuwe denkwijze, een manier om als Christus te denken, geen wereldse manier. Ik bevond me wel nog in deze wereld, maar was geen onderdeel meer van de wereld.
Woede laten varen – Genezing komt van God
God bleef mij achtervolgen en eindelijk, toen ik mij het meest gebroken voelde, benaderde ik Hem. Hij greep me in Zijn liefdevolle armen en toen ik alles aan Hem overgaf, bevrijdde Hij me en herstelde Hij mijn ziel.Jeremia 31:3-4 zegt: “Ik heb je altijd liefgehad, mijn liefde zal je altijd vergezellen. Ik breng je weer tot bloei. Je zult weer dansen…”
De wereld vertelt ons dat we “alles voor elkaar kunnen krijgen als we maar proberen” en dat we “trots moeten zijn op onze eigen kracht en onze onafhankelijkheid”. Maar de Heer leert ons in Johannes 15:5: “Zonder mij kun je niets doen.” In Spreuken 13:10 leren we: “Door overmoed ontstaat slechts twist” en in Jeremia 17:5: “Vervloekt wie op een mens vertrouwt, wie zijn kracht ontleent aan stervelingen, wie zich afkeert van de HEER.”
Tot ik er klaar voor was om alles aan onze Heer Jezus over te geven, kon ik geen rust voor mijn ziel vinden. De Heer heeft me veel dingen geleerd, maar ik ben ervan overtuigd dat de beste les bestaat uit overgave. Door mijn woede te laten varen en door mijn onvergevingsgezindheid, mijn wrok en mijn bitterheid over te geven is er nu ruimte voor genade, liefde en vreugde. Door mijn wil aan Zijn wil over te geven heb ik een nieuw leven ontdekt dat gevuld is met aanvaarding, vergeving en vrede.
Mark en ik groeien nog steeds samen in ons huwelijk en het is sterker dan ooit. Ik geloof dat dit komt doordat het nu gebouwd is op het fundament van Christus en gebonden is door een liefde die door tegenslagen gesterkt is, door mislukkingen bescheiden gemaakt is en door vergeving vernieuwd is. Mijn broer en ik praten regelmatig met elkaar en alle wonden in onze relatie zijn geheeld, doordat we de waarheid onder ogen zagen en elkaar vergaven. En tenslotte, toen ik leerde hoe ik mijn ouders hoe dan ook kon eren, begon ik hen te vergeven, te accepteren en onvoorwaardelijk lief te hebben in de wetenschap dat het niet mijn taak was om hen te veranderen.
Wie ik nu ben? Ik ben nu een vrouw onder Christus en mijn nieuwe wereld is gevuld met genade, liefde en vreugde. Ik probeer niet meer om alle problemen voor iedereen te verhelpen, noch probeer ik mensen zelf te verbeteren. Ik realiseer me dat dit Gods werk is en dat Hij dit prima zonder mijn hulp kan doen.
Wie ben jij en hoe ziet jouw wereld er uit? Ik moedig je aan om die wereld van genade, liefde, vreugde en vrede ook te vinden. Hij staat op je te wachten. Het enige dat je hoeft te doen is al je onvergevingsgezindheid, je spijt, je schuldgevoelens, je wrok en je bitterheid aan de Heer overgeven.
Dit is het waargebeurde levensverhaal van Tabitha O’Connell – Deel 2 van 2.
