Ik ben Andrea en groeide op in een liefdevol gezin. Ik had best een rijk leven: ging vaak uit, had leuke vakanties, veel vrienden, kon kopen wat ik wilde en had een leuke baan. Zo leefde ik m’n leven. Maar, ondanks dat leuke leven, voelde ik altijd een innerlijke leegte.

Ik ontmoette een collega die, na verloop van tijd, een vriendin werd. Met haar had ik vaak diepgaande gesprekken over het leven, waarbij het me opviel dat zij zo gemakkelijk over haar geloof sprak. Nou had ik met het christelijk geloof helemaal niets, omdat ik vond dat veel mensen die naar de kerk gingen altijd maar somber waren en dat trok mij niet aan.

Bij mijn vriendin merkte ik een verschil ten opzichte van die mensen. Zij was anders, zij had een uitstraling, een blijdschap en een manier van leven die mijn nieuwsgierigheid wekte. Zeg maar gerust dat zij mij, op dat punt, tot jaloersheid wekte.

Ik vroeg haar waarom er zo’n verschil is tussen haar en hen. “Mijn relatie met God”, antwoordde zij. Zij vertelde dat God mij zo graag als Zijn kind wilde aannemen, mijn leven wilde besturen zodat de leegte in mij wordt opgevuld. God is een gentleman, hij wil dat ik uit vrije wil voor Hem ga kiezen. Maar dát was eng: de gehele controle van mijn leven uit handen geven.

Op een gegeven moment liep het op mijn werk niet meer zo lekker en ik dacht: is dit nu de zin van het leven? Is dit nu alles? Ik werd me er steeds meer van bewust dat ik een ander leven wilde, een leven in relatie met God. Een leven waarin ik iets kon betekenen voor een ander.

Ik ben op mijn knieën gegaan en heb letterlijk tegen God gezegd: “Heer, hier is mijn leven. Wilt u ermee doen wat u wilt en mij van dag tot dag leiden?”

Er begon veel ten goede te veranderen. Ik kreeg een doel in mijn leven, raakte betrokken bij een alpha cursus (een cursus waar het christelijk geloof wordt uitgelegd) en zag ook hier hoe God mensen aanraakte en veranderde. Door het geloof met elkaar te delen kwam ik er achter dat het leven met Jezus niet saai maar kleurrijk en een groot avontuur is.

Voor mij is het belangrijkste en kostbaarste te weten dat ik nu een kind van God ben. Nu denk ik vaak: hoe heb ik kunnen leven zonder Hem? Het geeft mij rust om elke ochtend alles waar ik zorgen over maak met God door te praten en te weten dat Hij aanwezig is bij alle dingen die op mij afkomen. Als ik ergens tegen opzie, leg ik het Hem voor: nog nooit heeft hij mij laten zitten. Altijd heb ik zijn hulp ervaren.

Het geeft zo’n rust te weten dat ik er nooit alleen voor sta. Maar het allerbelangrijkste is, dat sinds ik m’n leven in God’s handen heb gelegd, die leegte weg is. De leegte in mijn hart heeft plaatsgemaakt voor een diepe vrede die geen mens mij kan geven, alleen Jezus.