Angst is altijd een krachtige emotie in mijn leven geweest. Als tiener was ik ervan overtuigd dat ik zou sterven voor mijn 40e verjaardag. Ik weet niet waarom, maar misschien omdat een vriend van mij stierf in een auto-ongeluk, toen ik 16 jaar oud was. Ik ging regelmatig naar de kerk en deed erg mijn best, maar op de een of andere manier voelde ik dat ik nooit goed genoeg kon zijn om God te behagen. Zelfs mijn geloof in een hemel kon mijn angst voor de dood niet wegnemen.

Ik had er geen idee van wat er aan mijn geloof ontbrak, totdat iemand me uitlegde dat het niet zozeer om geloof in God gaat, maar om een persoonlijke relatie met Jezus. Dat was nieuw voor me. Toen ik daar meer over na ging denken spraken de woorden van Jezus me in het bijzonder aan toen Hij zei: “Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.” (Matteüs 11:28 NBV) Naar die innerlijke rust was ik op zoek! Dus heb ik Jezus’ uitnodiging beantwoord door Hem te vragen om in mijn leven te komen en mij die innerlijke vrede te geven.

Hoewel ik wel die rust ben gaan ervaren, moet ik steeds weer afrekenen met gevoelens van niet goed genoeg zijn, want ik stel regelmatig God en mensen om me heen (en misschien wel meest mijzelf) teleur. Diep van binnen ben ik blijkbaar bang dat God en mensen alleen maar van me houden als ik aan hun verwachtingen voldoe. Maar ik weet ondertussen best dat Jezus’ liefde onvoorwaardelijk is! En gelukkig zijn er ook heel wat mensen om mij heen die van me houden ondanks mijn onvolmaaktheid. En ik kan het in Gods ogen immers toch niet zo goed doen dat ik het verdien om geliefd te worden of het recht zou hebben om naar de hemel gaan; het is dus echt alleen maar genade. De bijbel zegt daarover: “Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een geschenk van God en geen gevolg van uw daden, dus niemand kan zich erop laten voorstaan.” (Efeziërs 2:8, 9 NBV)

Van tijd tot tijd vliegt het me nog wel weer eens aan, maar ik weet dat ik aan Jezus niet hoef te twijfelen, want ik heb mogen ervaren hoe betrouwbaar Hij is. Ik heb ook geleerd meer van het leven te genieten, ondanks de ernst ervan. Jezus is een voorbeeld voor me geworden in het genieten van de goede dingen die God de Vader gegeven heeft. Ik denk dat het komt door Hem dat ik weer kan genieten als een klein kind dat met haar ouders gaat picknicken; lekker onbezorgd genieten van de zorg waarmee het omringd wordt.